Over mij

In 1984 kreeg ik van Sinterklaas dit oranje dagboek. Ik was toen 12 jaar. Ik schreef er onschuldige verslagjes in van de afgelopen dag. En ik maakte er tekeningetjes bij. Ik schreef dat ik met mijn nichtje had afgesproken om oliebollen op te halen, dat ik mijn kamer had schoongemaakt, welk huiswerk ik had en op welke jongen ik verliefd was. Waar is de tijd gebleven? Waar is dat meisje gebleven?

Ik herinner me nog goed hoe blij ik was met het dagboek; het was de eerste aanzet naar mijn liefde voor het schrijven van verhalen. Jarenlang heb ik een dagboek bijgehouden en als een van de weinigen in de klas vond ik het leuk om opstellen te schrijven. De verhalen in mijn hoofd zijn eigenlijk nooit gestopt, maar het (dagelijks) schrijven stagneert. 

Door het 365 dagen project Een kastje per dag weet ik wat het effect is van een half uurtje aandacht en het effect van al die half uurtjes bij elkaar opgeteld. Ook heb ik ontdekt dat daardoor ruimte ontstaat. Niet alleen in mijn kastjes, maar ook in mijn hoofd. Was als ik dit principe ook op mijn verhalen zou toepassen? Elke dag een klein stukje en na 365 dagen een complete detective. Stel je voor!

Het idee voor Moord in het Blair House is ontstaan in 2006 toen mijn man en ik op huwelijksreis waren in Mendocino, Californië. We hebben toen overnacht in het huis uit de serie Murder, She wrote en ik waande me Jessica Fletcher en Agatha Christie tegelijk. Wat leek het me leuk om ook zo'n verhaal te maken, iets wat ik zelf leuk zou vinden om te lezen. En zo begon ik enthousiast, totdat het verhaal stagneerde. Nu ga ik dat herpakken in de vorm van een blog. 

Ik hoop dat je plezier beleeft aan het meelezen. 

Hartelijke groeten van 

Anita Willems-Veenstra

Ps: Om het project niet op voorhand te laten mislukken, neem ik de 365 dagen niet letterlijk, de weekenden hou ik vrij.