De Engelse taal heeft er een mooi woord voor: accountability. Hoewel, het Nederlandse woord verantwoordingsplicht is ook erg mooi.
Dat ik een boek schreef, of wilde schrijven, hield ik lange tijd voor me. Hier op het blog vertelde ik er wel over, sporadisch vertelde ik er wat over op het werk, en binnen de familie nooit.
Mijn zwijgzaamheid werd groter naarmate de banden nauwer werden.
Maar dat verandert. Zweeg ik er voorheen over omdat ik niet wilde hoeven zeggen dat ik al tijden niet aan mijn boek geschreven had, of omdat ik niet af wilde gaan als geen uitgever het zou willen hebben. Ook zweeg ik omdat ik niet wilde dat een ander zou denken dat ik het te hoog in mijn bol zou hebben. 'Poepoeh...denk jij dat jij een boek kan schrijven?!'
Nu merk ik dat er ook voordelen aan zitten wanneer je anderen hebt vertelt dat je aan een boek werkt. Het houdt je bij de les. Als er iemand naar vraagt, dan voel je je gezien, er wordt belangstelling getoond. En wat is een mooier reden om alle bescheidenheid en gêne aan de kant te schuiven en vol enthousiasme over je werk-in-wording te vertellen?
donderdag 5 november 2015
donderdag 10 september 2015
Clubblad Schrijven Magazine
Eigenlijk wilde ik niet weer een abonnement op een tijdschrift. Ongemerkt lopen de kosten per jaar flink op en vaak blijk ik te weinig tijd te hebben om de tijdschriften daadwerkelijk te lezen.
Maar al heel lang lonkte het Schrijven Magazine naar mij. Zou het wat toevoegen vroeg ik mij af? Zou ik er door geïnspireerd raken? Gemotiveerd?
Toen kwam er een aanbieding voorbij en ik wilde me toch op een of andere manier aansluiten bij een club van schrijvende mensen, dat ik deze aanbieding aangegrepen heb.
En ik ben niet teleurgesteld. Het is heel anders dan ik had gedacht. Het is een laagdrempelig tijdschrift, eigenlijk meer een clubblad voor schrijvende mensen. Je vraagt je af wat je allemaal kunt schrijven over schrijven. Nou, dat blijkt best veel. Het is dus een clubblad vol geschrijf over geschrijf. Dus waarom zou mijn geschrijf overbodig zijn?!
Het enige waar ik nog achteraan moet is de verzending van de beloofde cadeaus, daar heb ik nog niets van gezien. Ik koos trouwens voor het boek Van kort verhaal naar roman van Inge Schouten.
Kijk hier voor de abonnementsactie van Schrijven Magazine.
Maar al heel lang lonkte het Schrijven Magazine naar mij. Zou het wat toevoegen vroeg ik mij af? Zou ik er door geïnspireerd raken? Gemotiveerd?
Toen kwam er een aanbieding voorbij en ik wilde me toch op een of andere manier aansluiten bij een club van schrijvende mensen, dat ik deze aanbieding aangegrepen heb.
En ik ben niet teleurgesteld. Het is heel anders dan ik had gedacht. Het is een laagdrempelig tijdschrift, eigenlijk meer een clubblad voor schrijvende mensen. Je vraagt je af wat je allemaal kunt schrijven over schrijven. Nou, dat blijkt best veel. Het is dus een clubblad vol geschrijf over geschrijf. Dus waarom zou mijn geschrijf overbodig zijn?!
Het enige waar ik nog achteraan moet is de verzending van de beloofde cadeaus, daar heb ik nog niets van gezien. Ik koos trouwens voor het boek Van kort verhaal naar roman van Inge Schouten.
Kijk hier voor de abonnementsactie van Schrijven Magazine.
Abonneren op:
Posts (Atom)