Wanneer gebruik je een proloog?

Volgens de Van Dale is een proloog: inleidende rede, voorwoord.

In moordmysteries en thrillers lijken prologen vaker voor te komen dan in andere genres. Dan wordt in de proloog een scène neergezet waarin bijvoorbeeld de seriemoordenaar zijn slachtoffer maakt. De lezer heeft dan al meer informatie dan de hoofdpersoon van het boek. Gegarandeerd spanning!

Toen ik begon met Moord in het Blair House had ik er geen proloog bij.
Na een paar stukjes te hebben geschreven, twijfelde ik over de spanningsboog die ik er in had. Ik dacht, weet je wat, ik schrijf een proloog waarin twee niet nader te noemen personen een rol spelen (zodat de lezer mag raden welk duo het is. Zijn het Alex en Alex of zijn het Lynn en Iris of zijn het Beatrijs en Gertie). Snufje familiehistorie erbij. Een theelepel met hints. Dan zal de lezer meteen in het verhaal gezogen worden en zich de hele tijd af blijven vragen wat de betekenis is van de scène.

Halverwege het schrijven van de rest van het manuscript moest ik concluderen dat ik die proloog met hele verkeerde redenen had geschreven. Ik vond mijn verhaal nog niet spannend genoeg van zichzelf, dus plakte ik er een spannende scène voor. Fout!
Hoewel ik tevreden ben over de stijl van die scène, vind ik inmiddels dat hij niet meer meer thuishoort in het manuscript. Aan het eind van het boek zul je dus ook geen verklaring vinden voor de hints in de proloog.

Wat zijn dan wel goede redenen om een proloog te gebruiken?

1 Vaart
Soms vraagt het verhaal om een introductie van je hoofdpersoon, zijn dagelijks leven, iets over zijn beroep, wat van belang is voor je grote verhaal. In dit geval geeft het gebruik van een proloog je verhaal meer vaart. Al deze informatie gaandeweg in het verhaal verwerken zou gekunsteld kunnen aanvoelen en het kan daarmee te lang duren voordat je bij de kern van het verhaal komt. Bovendien kan het gebruik van teveel flashbacks de vaart uit een verhaal halen en flashbacks moeten heel zorgvuldig gebruikt worden, anders raakt de lezer de draad van het verhaal kwijt.

2 Vooruitblik / terugblik
Soms ligt de sleutel van het verhaal van je hoofdpersoon verborgen in zijn jeugd. Een proloog is uitstekend geschikt om die gebeurtenis uit de jeugd te vertellen.
Of je schets een situatie in de toekomst. Bijvoorbeeld: in de proloog vertel je over hoe je hoofdpersoon leeft in afzondering in een klein Italiaans dorp. Het grote verhaal gaat er dan over hoe het zo ver gekomen is.

3 Een andere tijd
Stel je vertelt het verhaal van een erfgenaam die weinig contact had met zijn familie. In zo'n geval is een proloog heel geschikt om de familiegeschiedenis te vertellen.


Maar goed, ik vond dus dat mijn reden om een proloog te gebruiken niet een juiste reden was. Onderstaande proloog is dus gesneuveld. :-)

De wijngaard was niet wat ze zich er bij hadden voorgesteld. Ze parkeerden hun auto voor het hek van de wijngaard en bleven in de auto zitten.

Het was moeilijk te vinden geweest. Ze waren de smalle weg door de heuvels van de Mendocino regio gevolgd. Gedurende de hele weg waren ze omringd door glooiende groene heuvels, in opperste stilte. Het was adembenemend in puurheid, maar tegelijkertijd verontrustend afgelegen. Onderweg de weg aan iemand vragen had geen zin, ze waren slechts een andere auto tegengekomen en die leek te zijn verdwaald.

Af en toe was er een zijweg, maar dit bleek altijd het begin van een lange oprit. Een rijtje brievenbussen aan het begin gaf het aantal huizen aan. Vanaf de weg was geen enkel huis zichtbaar.

Het rijtje brievenbussen aan de straat waar de wijngaard aan lag was goed verzorgd. De brievenbus van de wijngaard was gemaakt van een klein wijnvat en de letters van de naam stond er ingebrand.

Links en rechts bij het toegangshek stond een bloembak, van een door de helft gezaagd wijnvat, met violen.

Zo ver als ze konden kijken zagen ze groene heuvels. Golvend van hoog naar laag. Ze hielden niet zozeer iets verborgen, meer nog sloten ze de rest van de wereld uit.

‘We zouden het erf op kunnen lopen?’

‘Wat als ze vragen waarvoor we komen?’

‘Dat kunnen we dan toch gewoon zeggen.’

‘Volgens mij was het een vergissing om hier te komen.’

‘We waren op zoek naar antwoorden.’

‘Ik denk dat ik het antwoord al weet: ik zou hier ook zo snel mogelijk vandaan willen.’

geraadpleegde bronnen:
writers knowledge base
schrijven online

Poirot fan vindt schat in een koffer van Agatha Christie's moeder

Vorige week kwam ik onderstaand bericht tegen. Stel je voor!

Je bent fan van Poirot en koopt op een veiling in Greenway House (het huis waar Agatha Christie gewoond heeft) een oude reiskist die ooit toebehoorde aan de moeder van Agatha Christie. Je betaalt 100 Engelse ponden. Het veilinghuis komt de kist bij je thuis afleveren en dan zie je dat er een geldkist in zit. Op slot en de sleutel zit er niet bij. Dat was in 2006 en al die tijd ga je niet op zoek naar een manier om 'm open te maken, maar ga je liever fantaseren over wat er in zit. Het zou tenslotte eens een teleurstelling kunnen worden. 

Maar wanneer je in 2010 werklui over de vloer hebt die bezig zijn om je huis te renoveren, dan vraag je toch eens of ze met een koevoet het kistje open willen wrikken. 

En dan sla je steil achterover!

Je hebt als echte fan de biografie van Christie gelezen en je herkent de sieraden die in de geldkist zitten meteen aan de beschrijving uit de boeken. 

De fan is Jennifer Grant en koos er voor om de sieraden te laten veilen. Op 8 oktober van dit jaar zijn ze verkocht voor 49.275 Engelse pond. 

Ik weet niet wie de sieraden heeft gekocht (het zou gekocht kunnen zijn door de Christie Trust), maar het voelt wel een beetje als heiligschennis dat je als Christie fan er voor kiest om ze te laten veilen voor het geld en de sieraden niet terugbrengt naar de bron. Ik ben er dan meer een voorstander van ons de geschiedenis compleet te houden. Maar ja, de Christie Trust doet blijkbaar ook wel eens wat spullen van de hand, door de koffer te verkopen. 

Jennifer in ieder geval is dik tevreden met de opbrengst. Zij betaalt er haar badkamerverbouwing van en wil een boot kopen. Mmmm....wat een teleurstelling. 

Misschien had ze beter het mysterie kunnen laten bestaan en de geldkist dicht laten. 

bericht van telegraph.co.uk.

Agatha Christie delivers another mystery beyond the grave 

Jewels belonging to the murder mystery author Agatha Christie have been discovered in a battered trunk bought for £100.

Image 1 of 3

Jewellery found in the antiques box formerly owned by Agatha Christie's mother. Photo: JEFF GILBERT

Comment

It is a tale worthy of one of Agatha Christie's most intriguing mysteries. 

A seemingly innocuous trunk bought for £100 appears to have produced some of Christie's family jewels worth thousands of pounds, including her mother's engagement ring.

When Jennifer Grant, an Agatha Christie enthusiast, bought the battered canvas trunk at a sale of the contents of Greenway House, the author's former home in Devon, she had no idea of its hidden treasures.

The trunk, which bears the initials 'C.M.M.' – those of Christie's mother, Clara Margaret Miller – was sold by the auctioneers Bearnes Hampton & Littlewood in September 2006, two years after the death of Rosalind Hicks, Christie's only daughter, who lived at Greenway until she died.

But when the trunk was delivered, Ms Grant discovered that it also contained a locked box.

"When I received it, I realised it contained a locked strongbox and the auctioneer had no knowledge of a key," she said. "It was a talking point at dinner parties for years but I never thought there might be anything in it."

Curiosity recently got the better of Ms Grant while she was having building work done in her house, and she asked a builder to prise open the box with a crowbar. She was amazed at what she discovered inside.

"There was a hoard of sovereigns – 35 gold sovereigns and 17 half-sovereigns – in a small crocheted bag, a diamond ring and a beautiful buckle-shaped brooch wrapped in crumpled tissue paper in a cardboard box," she said. 

In her autobiography published in 1977, a year after her death, Christie, the best-selling author of all time, described some of her mother's jewellery that she and her sister, Madge, admired and hoped to inherit. 

She wrote: "My mother's valuable jewellery consisted of 'my diamond buckle, my diamond crescent and my diamond engagement ring' ... They were all earmarked for the future on my mother's demise. 

"Madge was to have ... the diamond crescent ... I was to have ... the diamond buckle."

It is not known whether Christie inherited the items and chose to store them in the trunk, or whether she kept the trunk without ever realising that the jewellery was inside.

"I was thrilled that I had something that touched Agatha Christie's life," said Ms Grant, who contacted Homes & Antiques magazine, which features the jewels in its April issue, published on March 3. 

The magazine arranged for a valuation of the jewels by John Benjamin, a jewellery specialist and contributor to the BBC's Antiques Roadshowprogramme. 

Mr Benjamin valued the coins at £5,500; the ring, which is set with three brilliant-cut diamonds, at £2,500 to £3,000; and the brooch at £5,500 to £7,000. 

However, he said the items could be worth much more if evidence emerged of the story behind them.

He said: "If we can prove these are indeed the Christie family diamonds, who knows what someone will be willing to pay?" 

Mathew (corr sp) Prichard, Christie's grandson, who runs the Agatha Christie estate, said that the new owner of the trunk "has been lucky - and good luck to them". 

He added: "I suppose if those particular jewels came on the market I would be interested in buying."

Laura Thompson, Christie's official biographer and the author of Agatha Christie: An English Mystery, described the discovery of the jewels as "absolutely thrilling".

She said: "I wrote much of my book at Greenway, and it was glorious chaos, with things being turned up all the time that the family didn't know about.

"The whole family were hoarders who kept everything and there was a huge amount of material at Greenway that simply never got sorted, so it is highly possible that these are indeed Agatha's mother's jewels. In fact, it seems a bit rich if they are not.

"It is a poignant discovery, as Agatha's mother was the most important person in her life." 

Andrew Thomas, a senior consultant at Bearnes Hampton & Littlewood, who oversaw the Greenway sale, said: "This is a surprise to me, and if it's true, I'm not pleased. 

"As an auctioneer representing a client, one always does one's best to extract the last bit of value out of everything you handle.

"I am perplexed, but if we have made a mistake, I will be my first to put my hand up, though I still find it almost unbelievable." 

Hoe Beatrijs aan haar naam komt

Gisteren schreef ik over hoe je een goede naam kunt kiezen voor je hoofdpersoon.
Het idee voor Moord in het Blair House had ik al een tijdje, maar zodra ik de naam Beatrijs tegenkwam, kwam het verhaal tot leven. Pas toen kon ik het echt gaan schrijven.

Beatrijs is een naam die past bij iemand van 60+ jaar. Het heeft een ingetogen associatie, wat bij haar karakter past. Met de keuze voor de naam Beatrijs was mijn personage geboren.

Leuke bijkomstigheid is, is dat de tweede voornaam van Jessica Fletcher, Beatrice is. Dat zijn cadeautjes die je niet van te voren kunt bedenken!

Ik heb het hele manuscript geschreven met alleen haar voornaam. Hoewel, ik heb haar in het boek wel een keer een achternaam gegeven, maar daarover ben ik nooit tevreden geweest. Ik kan het me zelfs niet eens herinneren, dus dat zegt al genoeg.
Toch vond ik dat ze wel een achternaam moest hebben. Jessica Fletcher had een achternaam, Sherlock Holmes had een achternaam, de speurders van Agatha Christie hadden ook allemaal een achternaam. Bovendien wordt je personage in het boek ook wel eens met U aangesproken, dus dan is het wel fijn als er mevrouw die-en-die gezegd kan worden.

Maar welke naam moest het worden?

* het moet combineren met haar voornaam.
* in mijn geval wilde ik dat het een naam zou zijn die in het Engels fatsoenlijk uitgesproken kon worden, ze gaat immers op reis naar Amerika (en het is ook wel handig voor het geval mijn speurder internationaal doorbreekt ;-))
* gevoelsmatig moest het een korte naam zijn.

Een tv, een echtgenoot en een avondje namen spuien is een hele goeie combinatie!
Helemaal zeker weet ik het niet meer, maar waarschijnlijk keek ik naar een programma waarin actrice Ellen Vogel werd geïnterviewd (heel goed mogelijk dat dit Sterren op het doek was - mooie aflevering trouwens).
Vogel...die naam liet ik eens rollen. Goed uit te spreken in het Engels. Korte naam. Goede combinatie met voornaam.
Manlief gaf de doorslag toen hij zei dat het de meisjesachternaam van zijn oma was, maar ik was er op dat moment nog niet helemaal zeker van de keuze voor Vogel.

Beatrijs Vogel

Heel lang heb ik de naam in mijn achterhoofd laten rusten. Af en toe haalde ik 'm weer te voorschijn. Even proeven. Wel, niet? Was dit nou alles? Moest het niet toch een langere achternaam zijn?

Deze zomer wist ik wat er nog aan ontbrak: een tweede voornaam!

* ik had maar een associatie: het moest een bloemennaam worden.

Van mijn moeder kreeg ik een prachtige witte hortensia. Manlief zette hem in een chique antraciet bloembak. Vanuit de woonkamer had ik uitzicht op de mooie witte bloemen.
En opeens vond ik Hortensia een mooie tweede naam voor Beatrijs. Klonk dat ook in het Engels? Hortense....prachtig.

op de foto is het wit al aan het verkleuren.
ben benieuwd of hij volgend jaar wel weer wit wordt.

Totdat ik later bedacht dat hortensia in het Engels hydrangea is. Even was ik teleurgesteld.
Maar teleurstelling was nergens voor nodig, want de babynamespedia.com beschrijft de naam
Hortense voor een meisje als 'she who tends gardens'.
Hiermee was mijn keus perfect! Hortensia / Hortense is een prachtige tweede naam voor Beatrijs, als liefhebber van tuinen en tuinieren.

Speurder Beatrijs Hortensia Vogel is gedoopt.  

Dat haar voorletters B.H. zijn, kan ik best nog eens als plagerijtje gebruiken :-)

Leuk dat je langskwam! Wil je op de hoogte blijven van berichten, dan kan dat o.a. via bloglovin.
Klik hier.

Hoe bedenk je een goede naam voor je hoofdpersoon

Het kiezen van de juiste naam voor je hoofdpersoon kan een moeilijke taak zijn. De naam moet passen bij je protagonist, de lezer moet zich er een beeld bij kunnen vormen, de naam moet je boek als geheel verder brengen, het moet betekenis hebben, maar tegelijk niet verzonnen klinken. Best een uitdaging zo'n keuze.

Ik heb een paar manieren verzameld die je bij het kiezen van een naam voor je hoofdpersoon kunnen helpen. Trouwens, niet alleen voor de juiste naam van je hoofdpersoon, maar ook voor de andere karakters in je boek.

1. Een namenboek.
Schaf een goed namenboek aan. Ik gebruik Het nieuwste voornamenboek. Een handig naslagwerk, waar ook de grondvormen en varianten van namen in vermeld worden. Vaak heb je wel een idee met welke letter de naam van je hoofdrolspeler moet beginnen. Sla je namenboek open en kijk bij de beginletters.
Of sla op een willekeurige bladzijde open.

2. De voornamenbank van het Meertens instituut.
Zoek online in de meest volledige databank met alle voornamen van Nederland, hun herkomst, hun verspreiding. Een heerlijke bak om namen in te zoeken.
Deze databank is ook handig wanneer je in je boek meerdere generaties van een familie beschrijft. Zo kun je een familienaam kiezen en kijken welke vervoegingen er mogelijk zijn, om de grootmoeder, moeder, dochter, kleindochter een naam te geven. Bijvoorbeeld Wilhelmina, Willy, Mina, Helma.

3. Populariteit en tijd
Bij het kiezen van de juiste naam is het goed om rekening te houden met de tijd waarin je verhaal zich afspeelt.
Speelt je verhaal in de Middeleeuwen, dan noem je je hoofdpersoon niet Brian, maar bijvoorbeeld Roeland. De naam moet dus passen in de tijd.
Of voor een boek dat zich in de jaren tachtig afspeelt is de naam Anita heel geschikt ;-)

4. Notitieboek
In het dagelijks leven ontmoet je veel mensen en in kranten kom je heel veel namen tegen die later van nut kunnen zijn. Koop een aantekeningenboekje waarin je namen noteert die blijven hangen. Dit kunnen ongewone namen zijn, maar juist ook heel gangbare namen. Soms kan alleen al een naam een vonk bij je aanwakkeren voor het ontstaan van een personage. Wees niet te bang om de naam te gebruiken van een bekende.

5. Betekenis
Soms kan het iets toevoegen aan je verhaal wanneer je een naam kiest die in zichzelf een verklaring geeft.
Agatha Christie gebruikte in een paar verhalen virtue names (deugden namen). Deze namen werden door de Puriteinen geintroduceerd in de 17e eeuw. Voorbeelden zijn : Faith, Hope, Charity, Verity, Modesty, Patience, Prudence, Temperance.
Christie had in het boek Nemesis het personage Verity. Nemesis: de wrekende kracht uit de Griekse mythologie, aartsvijand. Verity het onschuldige en geliefde meisje dat vermoord is.

En ken je Thomas Beresford en Prudence Beresford? Nee?
Misschien wel als ik zeg: Tommy and Tuppence, speurdersduo uit Agatha Christie's boeken. Thomas en Prudence waren hun volledige namen. Prudence is in dit geval opmerkelijk gekozen, want Tuppence is een ondernemend type met veel durf. Een tegenovergesteld karakter van haar naam dus.
Zo'n keuze kan je verhaal extra eigenheid geven.

En wat dacht je van Christian Grey, uit Fifty Shades of Grey? Een hele directe manier om je titel, personage en verhaal met elkaar te verbinden.

6. Doe een google
Heb je je hoofdpersoon eenmaal een naam gegeven, doe dan even een google op die naam. Soms heb je een naam bedacht waar je helemaal blij mee bent omdat het zo lekker klinkt. Alsof het een echt persoon is. Soms blijkt het ook daadwerkelijk een echt persoon te zijn. Controleer altijd even of die naam niet te snel gelinkt kan worden aan een bekende Nederlander bijvoorbeeld. Of dat de naam van de hoofdpersoon in je jeugdboek teveel lijkt op de naam van een bekende actrice uit 'natuurfilms'.

Als het goed is heb je je protagonist gedoopt en komt hij dankzij zijn/haar naam helemaal tot leven. Een naam die tot de verbeelding spreekt en je hoofdpersoon completeert en voor altijd in het geheugen van lezers zal blijven.

Want hoe hadden Sietse en Hielke Klinkhamer anders kunnen heten? Ik zou geen betere naam kunnen bedenken; ook zonder de verfilmingen heb ik de jongens op mijn netvlies.

En als ik vraag: hoe heette het doodgevonden meisje uit de serie Twin Peaks?
Hint: Palmer.
Juist: Laura Palmer.
Wat opvalt is dat het helemaal geen ingewikkelde naam is. Toch klopt de naam.
Ook de andere personages uit die serie zijn niet raar of ingewikkeld, maar ze beklijven en zijn daardoor goed gekozen: officer Dale Cooper en het vriendje Bobby Briggs, bijvoorbeeld.

Voor Moord in het Blair House ben ik ook aan het zoeken, googelen en denken geweest voor de juiste namen. De naam Beatrijs was al heel vroeg gevonden, maar het bedenken van een achternaam voor haar bleek van een hele andere orde!
Morgen vertel ik hoe zij aan haar naam is gekomen.


Leuk dat je langskwam. Wil je op de hoogte blijven van nieuwe berichten? Dat kan o.a. via bloglovin. Klik hier.