De Engelse taal heeft er een mooi woord voor: accountability. Hoewel, het Nederlandse woord verantwoordingsplicht is ook erg mooi.
Dat ik een boek schreef, of wilde schrijven, hield ik lange tijd voor me. Hier op het blog vertelde ik er wel over, sporadisch vertelde ik er wat over op het werk, en binnen de familie nooit.
Mijn zwijgzaamheid werd groter naarmate de banden nauwer werden.
Maar dat verandert. Zweeg ik er voorheen over omdat ik niet wilde hoeven zeggen dat ik al tijden niet aan mijn boek geschreven had, of omdat ik niet af wilde gaan als geen uitgever het zou willen hebben. Ook zweeg ik omdat ik niet wilde dat een ander zou denken dat ik het te hoog in mijn bol zou hebben. 'Poepoeh...denk jij dat jij een boek kan schrijven?!'
Nu merk ik dat er ook voordelen aan zitten wanneer je anderen hebt vertelt dat je aan een boek werkt. Het houdt je bij de les. Als er iemand naar vraagt, dan voel je je gezien, er wordt belangstelling getoond. En wat is een mooier reden om alle bescheidenheid en gêne aan de kant te schuiven en vol enthousiasme over je werk-in-wording te vertellen?
donderdag 5 november 2015
donderdag 10 september 2015
Clubblad Schrijven Magazine
Eigenlijk wilde ik niet weer een abonnement op een tijdschrift. Ongemerkt lopen de kosten per jaar flink op en vaak blijk ik te weinig tijd te hebben om de tijdschriften daadwerkelijk te lezen.
Maar al heel lang lonkte het Schrijven Magazine naar mij. Zou het wat toevoegen vroeg ik mij af? Zou ik er door geïnspireerd raken? Gemotiveerd?
Toen kwam er een aanbieding voorbij en ik wilde me toch op een of andere manier aansluiten bij een club van schrijvende mensen, dat ik deze aanbieding aangegrepen heb.
En ik ben niet teleurgesteld. Het is heel anders dan ik had gedacht. Het is een laagdrempelig tijdschrift, eigenlijk meer een clubblad voor schrijvende mensen. Je vraagt je af wat je allemaal kunt schrijven over schrijven. Nou, dat blijkt best veel. Het is dus een clubblad vol geschrijf over geschrijf. Dus waarom zou mijn geschrijf overbodig zijn?!
Het enige waar ik nog achteraan moet is de verzending van de beloofde cadeaus, daar heb ik nog niets van gezien. Ik koos trouwens voor het boek Van kort verhaal naar roman van Inge Schouten.
Kijk hier voor de abonnementsactie van Schrijven Magazine.
Maar al heel lang lonkte het Schrijven Magazine naar mij. Zou het wat toevoegen vroeg ik mij af? Zou ik er door geïnspireerd raken? Gemotiveerd?
Toen kwam er een aanbieding voorbij en ik wilde me toch op een of andere manier aansluiten bij een club van schrijvende mensen, dat ik deze aanbieding aangegrepen heb.
En ik ben niet teleurgesteld. Het is heel anders dan ik had gedacht. Het is een laagdrempelig tijdschrift, eigenlijk meer een clubblad voor schrijvende mensen. Je vraagt je af wat je allemaal kunt schrijven over schrijven. Nou, dat blijkt best veel. Het is dus een clubblad vol geschrijf over geschrijf. Dus waarom zou mijn geschrijf overbodig zijn?!
Het enige waar ik nog achteraan moet is de verzending van de beloofde cadeaus, daar heb ik nog niets van gezien. Ik koos trouwens voor het boek Van kort verhaal naar roman van Inge Schouten.
Kijk hier voor de abonnementsactie van Schrijven Magazine.
donderdag 3 september 2015
Week van het schrijven
Het schrijfseizoen is weer geopend. De opleidingen gaan weer van start, de scholen zijn weer open. Er starten weer volop workshops, cursussen, retraites, lezingen, schrijfcafés.
Een langdurige opleiding ga ik niet volgen, vanwege tijd en geld. Maar er worden volop (gratis) schrijfactiviteiten aangeboden in de Week van het schrijven, dat ik daar wel iets van mijn gading vind.
Een langdurige opleiding ga ik niet volgen, vanwege tijd en geld. Maar er worden volop (gratis) schrijfactiviteiten aangeboden in de Week van het schrijven, dat ik daar wel iets van mijn gading vind.
Week van het schrijven 2015: 5 tot en met 13 september
Week van het Schrijven 2015
Thema: beter schrijven, beter leven
Het publiceren in boekvorm is niet het enige doel van auteurs. Voor veel schrijvers is schrijven een vast onderdeel van het leven geworden. Een manier om te ordenen, te verwerken, te reflecteren, te ontspannen, te verbazen....Tijdens de Week van het Schrijven 2015 staat die nieuwe kijk op schrijven centraal. De Week van het Schrijven vindt plaats van zaterdag 5 september t/m zondag 13 september.
Meer informatie op schrijvenonline.
donderdag 27 augustus 2015
Wat als je het boek van een van je peers niet zo goed vindt....
Een van de adviezen die je als aspirant schrijver krijgt is om veel te lezen. Vooral veel boeken lezen van schrijvers die je bewondert en boeken die binnen jouw genre vallen.
Om die reden was ik buitengewoon nieuwsgierig naar de nieuwe Poirot. Weliswaar kende ik het werk van Sophie Hannah niet, maar ze werd hoog aangeprezen en ik kende Poirot natuurlijk wel.
Maar wat nou als je het boek van die gevestigde schrijver helemaal niet zo goed vindt. Of wat nou als je niet begrijpt waarom er zoveel te doen is om een boek, terwijl jij het als lezer maar middelmatig (of zelfs onder de maat) vindt. Want hé, wie ben jij nou, jij hebt tenslotte nog nooit een boek gepubliceerd!
Dat overkwam me met de nieuwe Poirot. Ik had er enthousiast over willen schrijven, maar dan had ik moeten liegen. Had je het zelf beter gekund? vroeg mijn schrijversgeweten. En zo ja, hoe had het dan beter gemoeten?
Zodoende nam ik mijn bezwaren eens goed onder de loep. Wát vond ik er niet goed aan?
Wanneer ik dat duidelijk zou hebben, dan zou ik het ter verbetering van mijn eigen verhaal kunnen gebruiken, in plaats van het gebruiken om het boek van een ander af te kraken.
Want als ik me erger aan bepaalde zaken bij een ander, dan gaat het vast om punten die ik belangrijk vind in een verhaal. Punten waaraan ik vind dat een goed verhaal moet voldoen.
Lengte
De Monogram Moorden is zeker 100 pagina's te lang. De redacteur is te vriendelijk geweest. Het hulpje van Poirot heeft een prachtige zoektocht gedaan naar de dominee en zijn vrouw, hij deed interessante ontmoetingen, maar waren die bladzijden noodzakelijk voor het verhaal? Het wekte meer de suggestie dat het van belang was, maar dit bleek uiteindelijk niet het geval. Opvallend genoeg deze stukken van het boek het meest uitgewerkt.
Wees dus kritisch op de hoeveelheid verhaallijnen. Draagt het bij aan het totaalplaatje? Is het een schakel in het geheel, of is het voor de sfeer? Zo niet, laat het weg.
Waarheidsgetrouwheid van de protagonist
Deze Poirot was niet waarheidsgetrouw. In dit boek dronk hij koffie. Sinds wanneer drinkt Poirot koffie? Poirot is van de tisane. Ook werden zijn eigenaardige karaktertrekken te veel aangezet. Poirot is wel een man die overtuigd is van zijn eigen kunnen, maar hij was beslist niet zo vol van zichzelf in de boeken van Agatha Christie als in dit boek van Sophie Hannah.
Zorg dat je hoofdpersoon een mens blijft en niet een karikatuur.
Het slot
Poirot staat er om bekend (en meerdere detectives van Agatha Christie en ook Baantjer trouwens) dat hij aan het eind van het verhaal de aanwezigen bij zich verzamelt en vervolgens óf de moord uitlegt óf tegelijk de dader ontmaskert. In De Monogram Moorden neemt de auteur heel erg veel tijd om uitleg aan het raadsel te geven. Het neemt bijna 1/3 van het boek in beslag! Het is een boek op zich. Poirot komt met heel veel informatie waar eerder in het boek niet naar gehint is of is niet in het boek aan de orde gekomen. Als lezer gaf mij dat het gevoel dat ik de puzzel sowieso nooit had kunnen oplossen. Het was ook onnodig complex. Het ging niet om details waarvan ik de betekenis niet eerder had gezien, maar er waren gewoon hele gebeurtenissen die buiten mij als lezer omgegaan waren.
Zorg dat de lezer bij het verhaal betrokken blijft, neem de lezer serieus.
Titel
In De Monogram Moorden worden de slachtoffers gevonden met een manchetknoop in de mond. Van wie die manchetknopen nu uiteindelijk waren, dat wordt wel uitgelegd. Weliswaar is de weg er naartoe vrij omslachtig en soms vergezocht, maar het wordt wel verklaard. Wat niet verklaard wordt, is waarom de knopen nu juist in de mond gedaan moesten worden.
Ik kreeg het gevoel dat de titel ooit een keer bedacht is, want het allitereert zo lekker en dat er vervolgens een verhaal omheen gesponnen is.
Zorg dat de titel van het boek de lading dekt en zorgt dat het volledig verklaard wordt.
Wees dus kritisch op de hoeveelheid verhaallijnen. Draagt het bij aan het totaalplaatje? Is het een schakel in het geheel, of is het voor de sfeer? Zo niet, laat het weg.
Waarheidsgetrouwheid van de protagonist
Deze Poirot was niet waarheidsgetrouw. In dit boek dronk hij koffie. Sinds wanneer drinkt Poirot koffie? Poirot is van de tisane. Ook werden zijn eigenaardige karaktertrekken te veel aangezet. Poirot is wel een man die overtuigd is van zijn eigen kunnen, maar hij was beslist niet zo vol van zichzelf in de boeken van Agatha Christie als in dit boek van Sophie Hannah.
Zorg dat je hoofdpersoon een mens blijft en niet een karikatuur.
Het slot
Poirot staat er om bekend (en meerdere detectives van Agatha Christie en ook Baantjer trouwens) dat hij aan het eind van het verhaal de aanwezigen bij zich verzamelt en vervolgens óf de moord uitlegt óf tegelijk de dader ontmaskert. In De Monogram Moorden neemt de auteur heel erg veel tijd om uitleg aan het raadsel te geven. Het neemt bijna 1/3 van het boek in beslag! Het is een boek op zich. Poirot komt met heel veel informatie waar eerder in het boek niet naar gehint is of is niet in het boek aan de orde gekomen. Als lezer gaf mij dat het gevoel dat ik de puzzel sowieso nooit had kunnen oplossen. Het was ook onnodig complex. Het ging niet om details waarvan ik de betekenis niet eerder had gezien, maar er waren gewoon hele gebeurtenissen die buiten mij als lezer omgegaan waren.
Zorg dat de lezer bij het verhaal betrokken blijft, neem de lezer serieus.
Titel
In De Monogram Moorden worden de slachtoffers gevonden met een manchetknoop in de mond. Van wie die manchetknopen nu uiteindelijk waren, dat wordt wel uitgelegd. Weliswaar is de weg er naartoe vrij omslachtig en soms vergezocht, maar het wordt wel verklaard. Wat niet verklaard wordt, is waarom de knopen nu juist in de mond gedaan moesten worden.
Ik kreeg het gevoel dat de titel ooit een keer bedacht is, want het allitereert zo lekker en dat er vervolgens een verhaal omheen gesponnen is.
Zorg dat de titel van het boek de lading dekt en zorgt dat het volledig verklaard wordt.
donderdag 20 augustus 2015
Moord in Blair house langs de meetlat van de 5 formules om de detectives van Agatha Christie op te lossen
Schrijven Online deelde een stuk van de NRC over de 5 formules om de detectives van Agatha Christie op te lossen.
Wetenschappers hebben geprobeerd een soort wiskundigheid te vinden in de boeken van Agatha Christie. Op 15 september is het 125 jaar geleden dat zij werd geboren.
De 5 formules zijn:
1. Vrouwelijke daders komen terug in verhalen waarin met de auto of per trein wordt gereisd, terwijl mannelijke daders juist terugkomen in verhalen waarin de personages zich per boot of vliegtuig voortbewegen
2. De daders zijn vaak familie van het slachtoffer. Partners doden uit liefde, familieleden hebben andere motieven
3. Mannelijke daders wurgen en als het slachtoffer is doodgestoken of gestikt dan is de dader waarschijnlijk een dokter
4. Als het verhaal zich in een landhuis afspeelt, is er 75% kans op een vrouwelijke dader
5. De vrouwelijke dader wordt opgespoord dankzij een huiselijk voorwerp, mannelijke daders door informatie of logica.
Ik kan mij herinneren dat wetenschappers een keer eerder haar boeken op wiskundig manier hebben geanalyseerd. Er was destijds een reportage over op tv. Ik kan mijn herinneren dat ze hadden ontdekt dat het meest gebruikte woord 'said' was. En dat haar pockets altijd rond de 250 pagina's hadden.
In ieder geval leek het me interessant om mijn manuscript eens tegen tegen meetlat te leggen.
1) Beatrijs en Gertie komen met het vliegtuig. Verder spelen vooral auto's een rol.
Geen check dus.
2) De dader is zeker familie en andere motieven dan de liefde.
Check.
3) En vrouwelijke daders geven vaker vergif?
Geen check.
4) 100% landhuis !
Check
5) Ow jee...hoe zat het nou ook al weer?
Ik moet snel het manuscript checken....
Wetenschappers hebben geprobeerd een soort wiskundigheid te vinden in de boeken van Agatha Christie. Op 15 september is het 125 jaar geleden dat zij werd geboren.
De 5 formules zijn:
1. Vrouwelijke daders komen terug in verhalen waarin met de auto of per trein wordt gereisd, terwijl mannelijke daders juist terugkomen in verhalen waarin de personages zich per boot of vliegtuig voortbewegen
2. De daders zijn vaak familie van het slachtoffer. Partners doden uit liefde, familieleden hebben andere motieven
3. Mannelijke daders wurgen en als het slachtoffer is doodgestoken of gestikt dan is de dader waarschijnlijk een dokter
4. Als het verhaal zich in een landhuis afspeelt, is er 75% kans op een vrouwelijke dader
5. De vrouwelijke dader wordt opgespoord dankzij een huiselijk voorwerp, mannelijke daders door informatie of logica.
Ik kan mij herinneren dat wetenschappers een keer eerder haar boeken op wiskundig manier hebben geanalyseerd. Er was destijds een reportage over op tv. Ik kan mijn herinneren dat ze hadden ontdekt dat het meest gebruikte woord 'said' was. En dat haar pockets altijd rond de 250 pagina's hadden.
In ieder geval leek het me interessant om mijn manuscript eens tegen tegen meetlat te leggen.
1) Beatrijs en Gertie komen met het vliegtuig. Verder spelen vooral auto's een rol.
Geen check dus.
2) De dader is zeker familie en andere motieven dan de liefde.
Check.
3) En vrouwelijke daders geven vaker vergif?
Geen check.
4) 100% landhuis !
Check
5) Ow jee...hoe zat het nou ook al weer?
Ik moet snel het manuscript checken....
zondag 9 augustus 2015
Naar een nieuw niveau
Het werk aan mijn manuscript ligt een beetje stil.
Nadat een kennis het voor me had gelezen, ging ik vol inspiratie aan de slag met herschrijven, maar het kwam weer stil te liggen. Te weinig tijd, te weinig vertrouwen. En zo ontwijk ik al een tijdje mijn manuscript.
Maar nieuwe tijden zijn aangebroken, mijn verhaal roept me, Beatrijs roept me. Ze wil tot leven gewekt worden. Daarom wil ik de komende tijd me weer richten op het verhaal, nadenken en ondernemen en schrijven.
Het voelde ook niet meer goed om het verhaal hier op het blog te hebben staan, daarom heb ik alle 165 delen weggehaald. Ik wil het even weer achter de schermen koesteren, voor mezelf, totdat ik vind dat het weer naar buiten kan.
Aan het manuscript werkte ik nauwelijks, maar ik bleef wel heel veel schrijven. Voor Anita's Dagboek, stukken die ik op wilde sturen naar tijdschriften en voor (en samen met) mijn meiden schreef ik een kinderverhaal. Allemaal stukken tekst die ik de moeite waard vind om meer aandacht te geven. Naast het schrijven was ik ook veel aan het lezen over schrijven en het zoeken naar mijn drijfveren in het schrijven. Over die weg, het zoeken en het vinden, daar ga ik vanaf nu meer over schrijven op dit blog. Hiermee hoop ik mezelf de focus te geven voor het afmaken van het manuscript van Moord in Blair House.
zaterdag 7 februari 2015
Gaslight: het debuut van Angela Lansbury
Soms word ik enthousiast van mijn eigen enthousiasme. Dan lees ik een flinter informatie die mijn interesse wekt en hoe meer ik er over lees, hoe enthousiaster ik er over word.
Zo gebeurde dat met de film Gaslight. Het debuut van Angela Lansbury.
Ze was amper 18 jaar. De film is uitgekomen in 1944, dus zal in 1943 opgenomen zijn. Het is gebaseerd op een al even populair toneelstuk. Dat het eens een toneelstuk was zie je terug aan de weinige locaties waar de film zich afspeelt. Zo knap wanneer een regisseur dat lukt!
Ingrid Bergman speelt er in. Het is een detective. Angela Lansbury speelt het wulpse dienstmeisje. Ze werd genomineerd voor een Academy Award voor deze rol.
Een paar maanden terug bestelde ik de dvd en het stelde absoluut niet teleur! Het verhaal staat ook in deze tijd nog ijzersterk overeind en er wordt door alle spelers fenomenaal geacteerd.
Als zelfbenoemde foodie, vond ik het fragment waarin de buurvrouw van Ingrid Bergman haar een digestive koek aanbied een interessante. De digestive koekjes kennen wij nu alleen nog maar van verkade, maar toen ging het nog op zelfgebakken koeken. Oh ja, het is een zwart/wit film.
Dit is wat Bol.com zegt over de film Gaslight.
Lichten flikkeren en doven. Voetstappen weerklinken op een afgesloten zolder. Mysterieuze voorvallen die enkel de kwetsbare jonge vrouw Paula ziet en hoort. Op den duur begint ze te geloven dat ze gek wordt. Precies waar haar verraderlijke echtgenoot Gregory op hoopt. Gaslight, eregisseerd door George Cukor, is een briljante vingeroefening in onzekerheden. Ingrid Bergman won haar eerste Oscar met de vertolking van een vrouw die alanceert op de grens tussen hoop en waanzin. Charles Boyer zette met zijn gladde, gewiekste Gregory een personage neer dat afweek van de rollen die hij doorgaans speelde en werd voor een Oscar genomineerd. Joseph Cotten, Dame May Whitty en de nauwelijks 18 jaar oude debutante Angela Lansbury, meteen goed voor een nominatie, vervolledigen de ijzersterke cast. Ook de Victoriaanse decors werden voor hun perfecte sfeerschepping met een Oscar bekroond.
Zo gebeurde dat met de film Gaslight. Het debuut van Angela Lansbury.
Ze was amper 18 jaar. De film is uitgekomen in 1944, dus zal in 1943 opgenomen zijn. Het is gebaseerd op een al even populair toneelstuk. Dat het eens een toneelstuk was zie je terug aan de weinige locaties waar de film zich afspeelt. Zo knap wanneer een regisseur dat lukt!
Ingrid Bergman speelt er in. Het is een detective. Angela Lansbury speelt het wulpse dienstmeisje. Ze werd genomineerd voor een Academy Award voor deze rol.
Een paar maanden terug bestelde ik de dvd en het stelde absoluut niet teleur! Het verhaal staat ook in deze tijd nog ijzersterk overeind en er wordt door alle spelers fenomenaal geacteerd.
Als zelfbenoemde foodie, vond ik het fragment waarin de buurvrouw van Ingrid Bergman haar een digestive koek aanbied een interessante. De digestive koekjes kennen wij nu alleen nog maar van verkade, maar toen ging het nog op zelfgebakken koeken. Oh ja, het is een zwart/wit film.
Dit is wat Bol.com zegt over de film Gaslight.
Lichten flikkeren en doven. Voetstappen weerklinken op een afgesloten zolder. Mysterieuze voorvallen die enkel de kwetsbare jonge vrouw Paula ziet en hoort. Op den duur begint ze te geloven dat ze gek wordt. Precies waar haar verraderlijke echtgenoot Gregory op hoopt. Gaslight, eregisseerd door George Cukor, is een briljante vingeroefening in onzekerheden. Ingrid Bergman won haar eerste Oscar met de vertolking van een vrouw die alanceert op de grens tussen hoop en waanzin. Charles Boyer zette met zijn gladde, gewiekste Gregory een personage neer dat afweek van de rollen die hij doorgaans speelde en werd voor een Oscar genomineerd. Joseph Cotten, Dame May Whitty en de nauwelijks 18 jaar oude debutante Angela Lansbury, meteen goed voor een nominatie, vervolledigen de ijzersterke cast. Ook de Victoriaanse decors werden voor hun perfecte sfeerschepping met een Oscar bekroond.
dinsdag 6 januari 2015
Mijn schrijftip op SchrijvenOnline
SchrijvenOnline deed een oproep voor schrijftips. Ik stuurde een tip in en kreeg bericht dat ze het wilden gebruiken. Vandaag verscheen het op SchrijvenOnline. Ik ben er helemaal mee in mijn nopjes!
Klik hier voor de link, of lees de tekst hieronder.
Karakterkaarten maken voor je personages
6 Januari 2015
Wanneer je – zoals ik – met lange tussenpozen werkt aan het redigeren van je manuscript, omdat je je tijd moet verdelen tussen baan, gezin en boek, omdat de onzekerheid toeslaat, omdat je het druk hebt, je door twijfel wordt verlamd, of omdat je redigeren gewoon niet het leukste onderdeel van het schrijven van een boek vindt, dan willen personages wel eens vervagen.Karakterkaarten houden je personage levendig
Het maken van karakterkaarten helpt je om jouw personages levendig te houden en het helpt je om in het verhaal te blijven of er in terug te keren.
Karakterkaarten bevatten een mini-cv van een personage. Naam, leeftijd, geslacht, beroep, hobby’s, uiterlijke kenmerken, eigenaardigheden, rol ten opzicht van andere personages (broer, moeder, leraar, dader, slachtoffer). Om de verbeelding te versterken kun je er een foto bij zoeken, uit een tijdschrift of van het web. Of je kunt zelf een portret tekening maken.
Papieren of digitale karakterkaarten?
Digitaal of papier…dat is het moderne dilemma. Het voordeel van digitale kaarten is de mogelijkheid om snel digitale foto’s aan je kaart te koppelen. Het voordeel van papieren kaarten is de mogelijkheid om ze boven je werkplek te hangen. Zo kun je de kaarten ophangen in de volgorde waarin ze hun intrede doen in het verhaal en zie je meteen of een bepaald personage te vroeg of juist te laat ten tonele verschijnt.
Bron howtoplanwriteanddevelopabook.blogspot.comVoor mijn manuscript Moord in het Blair House – een traditioneel moord mysterie – maakte ik op Pinterest een verborgen bord aan voor mijn karakterkaarten. De meeste afbeeldingen zocht en vond ik op het web. Een enkel portret heb ik zelf getekend. Pinterest is een eenvoudig en goedkoop middel om mee aan de slag te gaan.
Waarschijnlijk kan ik het niet laten om ook nog papieren kaarten te maken. Ik zie het wel voor me, een wand met al die deelnemers aan het mysterie. Het zal tijd en inzet kosten, maar dat kweekt karakter.
Door: Anita Willems-Veenstra
In 2012 heeft Anita de uitdaging gesteld om haar idee voor een traditioneel moord mysterie uit te werken en daadwerkelijk af te maken. Dit deed ze online op het blog Moord in het Blair House en schreef het verhaal in 165 dagen, verspreid over twee jaar. Nu werkt ze aan het redigeren van de ruwe versie van het manuscript. Ondertussen schrijft ze op het blog verder over haar ontdekkingen over het genre moord mysterie, over aanverwante boeken die ze erover leest, of over wat haar inspireert bij het schrijven van haar manuscript. Of juist over waar het stagneert.
Daarnaast schrijft ze op Anita's Dagboek. Op dit blog schrijft ze over dagelijkse belevenissen. Over het moederschap, over opvoeding, over huishoudelijke zaken, over mediteren, over bewuster en kritischer leven. Tot slot plaatst ze af en toe een kinderverhaaltje op De Schatzolder.
Abonneren op:
Posts (Atom)